Jaskinia Radochowska

Wiek powstałej w pliocenie jaskini szacuje się na 1,6-5 milionów. Jest długa na 265 m, złożona z jednego głównego korytarza i kilku mniejszych bocznych oraz licznych wnęk i komór. Największa z komór, tzw. Komora Gotycka, posiada w centrum jeziorko krasowe o powierzchni 30 m2 i głębokości 2 m. Jaskinia udostępniona jest do zwiedzania pod opieką profesjonalnych przewodników.

Pierwsza wzmianka o Jaskini Radochowskiej pochodzi z 1757 r. Nazywano ją Radochowską Jaskinią Naciekową lub Grotą Stalaktytową ze względu liczne sopleńce. Do dzisiaj zachowały się tylko mocno zniszczone nacieki wełniaste i kaskadowe oraz pozostałości stalaktytów i stalagmitów. Przed II wojną światową w sąsiedztwie jaskini stał budynek stróża z poczekalnią dla zwiedzających, w której urządzono ekspozycję znalezisk paleontologicznych. Zostały one rozkradzione w latach powojennych, a pod koniec lat 60. XX w. pożar zniszczył budynek.

W czasie prowadzonych w 1935 r. prac badawczych w jaskini znaleziono szczątki kilkunastu różnych zwierząt prehistorycznych, w tym czaszkę niedźwiedzia jaskiniowego. Obecnie jaskinia jest zimowiskiem licznych gatunków nietoperzy, m.in. nocka dużego, gacka brunatnego, mopka zachodniego, mroczka późnego.