Pomnik Bartosza Głowackiego

Pomnik Bartosza Głowackiego to pierwszy pomnik chłopski na ziemiach polskich. Głowacki, który stał się symbolem Tarnobrzega (hymn miasta oparty jest na pieśni „Bartoszu, Bartoszu”), nie był jednak związany z miastem. Był on polskim kosynierem, który w czasie insurekcji kościuszkowskiej zasłynął zdobyciem działa rosyjskiego poprzez zgaszenie lontu czapką. Za swoje osiągnięcie został mianowany chorążym, a także otrzymał nazwisko (wcześniej nazywany był Wojciechem Bartoszem).

Pomnik został wzniesiony dzięki ofiarności społeczności Tarnobrzega w 1904 r. dla uczczenia 110. rocznicy powstania kościuszkowskiego. Budowa pomnika zbiegła się w czasie z odbudową tarnobrzeskiego rynku po pożarze. Komitet budowy pomnika został powołany przez Waleriana Wryka. Autorem projektu pomnika i jego wykonawcą jest krakowski rzeźbiarz Władysław Korpala.

W ramach programu uroczystości odsłonięcia pomnika zorganizowano plenerową inscenizację bitwy racławickiej.