Kasztel w Szymbarku, znany również jako dwór obronny Gładyszów, to masywna renesansowa twierdza, stanowiąca według ekspertów doskonały przykład architektury kasztelu, czyli warownego budynku mieszkalnego. Twierdzę zamieszkiwali niegdyś członkowie rodu Gładysz.
Ziemie, na których w 1540 roku wybudowano kasztel w Szymbarku, zostały nadane przez Kazimierza Wielkiego rycerzowi, Janowi Gładyszowi. Po rodzinie Gładyszów kasztel zamieszkiwały również inne rody, aż do końca XVIII wieku. Później budynek pełnił różne funkcje (m.in. gorzelni czy magazynu) i z czasem podupadał, a w ostatnich latach został odnowiony zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz.
Z rezydencją Gładyszów wiążą się słynne legendy. Jedna z nich zakładała powstanie czterech wież dworu w celu rozdzielenia córek Gładysza, każdej o innym charakterze. Według innej w jaskini znajdującej się pod dworem miały został ukryte skarby, których pilnują diabły.