Rezerwat o powierzchni 156,8 ha utworzony w 1954 r. w celu ochrony i zachowania naturalnego torfowiska wysokiego oraz jednego z trzech w Polsce stanowisk brzozy karłowatej. Przez środek rezerwatu biegnie zielony szlak z Zieleńca do Polanicy-Zdroju, na którym stworzono ścieżkę przyrodniczą z informacjami na temat lokalnej fauny i flory oraz procesu powstawania torfu. Poruszanie się po rezerwacie ułatwiają drewniane pomosty – przy głównej grobli wzniesiono wieżę widokową.
Torfowisko o powierzchni 270 ha znajduje się na zachodnim zboczu Bieśca (760 m n.p.m.). Grubość warstwy torfu dochodzi do 8 m. Obszar podzielony jest między dwie misy torfowe – „Topielisko” i „Czarne Bagno”. W okolicy znajdują się źródła Dzikiej Orlicy. Woda w strugach ma wyraźne czerwone zabarwienie, spowodowane dużą zawartością wypłukiwanych z torfu kwasów humusowych. Pomimo koloru i kwaśnego odczynu (pH 3,8-4,0) nadaje się do picia.
Już w 1919 r. doceniono wartość przyrodniczą tego obszaru – powstał tu jeden z pierwszych w Niemczech rezerwatów przyrody o powierzchni 85 hektarów. Wygląd torfowiska porównywany bywa do krajobrazu tundry arktycznej. Podobnie wyglądały obszary dzisiejszej Europy w epoce lodowcowej, z której pochodzi samo torfowisko – jego wiek szacowany jest na około 7600 lat.
Atrakcje wewnątrz
