Kościół świętego Jana Jerozolimskiego należy do najstarszych świątyń Poznania i jest jednym pierwszych w Polsce kościołów ceglanych. Jego historia związana jest z zakonem joannitów, nazywanych też Kawalerami Maltańskimi. W bryle kościoła oraz w jego wystroju zachowało się wiele elementów romańskich.
Joannici przybyli do Poznania w XI wieku. Osiedlili się przy szlaku na Giecz i Śrem, gdzie zajmowali się pomocą podróżnym. Stąd też przydomek tego miejsca, kościół „za murami” czyli na zewnątrz obwarowań miejskich. Na przełomie XII i XIII wieku wybudowano nowy, późnoromański kościół, który po wielokrotnych przebudowach dotrwał do dziś.
Jest to budowla dwunawowa, z dobudowaną barokową kaplicą Świętego Krzyża. Obok zachodniej fasady stoi niewysoka, przysadzista gotycka wieża nakryta szpiczastym hełmem. Kościół nakryty jest stromym dachem, a nawy wzmacniają masywne przypory. W prezbiterium zobaczyć można romańskie sklepienie krzyżowe, natomiast w nawach późniejsze, gotyckie sklepienie gwiaździste. Elementy romańskie zachowały się przede wszystkim w obramieniach okien i portalach wejściowych.