Jest to najstarsza świątynia lewobrzeżnego Poznania. Odwiedzający mogą tu obejrzeć częściowo zachowane wczesnogotyckie mury obwodowe z połowy XIII wieku wraz z cennym portalem wczesnogotyckim oraz XVIII-wieczne freski, barokową ambonę, czy obraz Matki Bożej Różańcowej.
Historia kościoła sięga XIII wieku, jednak na przełomie wieków był on wielokrotnie przebudowywany, a obecny kształt świątynia otrzymała na początku XVIII w. Jest to budowla jednonawowa z żaglastym sklepieniem. Jej proste wnętrze zdobią zdwojone pilastry i wielokrotnie łamane gzymsy oraz XVIII-wieczne freski. Na prezbiterium znajdują się późnorenesansowe, bogato rzeźbione oparcia stall. Najstarszym zabytkiem świątyni jest późnogotycka chrzcielnica ozdobiona płaskorzeźbą, przedstawiającą scenę ukrzyżowania.
Od północnej strony do kościoła przylega kaplica Matki Boskiej Różańcowej z XV w. Wnętrze jej wykonane jest w stylu neogotyckim, z ciekawą polichromią. To tutaj w ołtarzu znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Różańcowej, ukoronowany w 1968 r.