Głównym obiektem narolskiego zespołu pałacowo-parkowego jest barokowo-klasycystyczna rezydencja hrabiego Feliksa Antoniego Łosia. Pałac ma kształt herbowego znaku Łosiów – podkowy, i obejmuje budynek główny połączony arkadami z dwoma pawilonami bocznymi. Przed pałacem znajduje się dziedziniec, a po przeciwnej stronie XVIII-wieczny park w stylu włoskim. Od 1995 roku posiadłość stanowi siedzibę założonej przez Ewę i Władysława Kłosiewiczów fundacji „Pro Academia Narolense”. Jej celem jest odnowa pałacu i kontynuowanie tradycji założonej niegdyś przez hrabiego Łosia szkoły artystycznej .
Imponująca rezydencja zaprojektowana prawdopodobnie przez Ferdynanda Maxa powstała w latach 1773-1781. Stanowiła własność m.in. księcia Juliana Puzyny i hrabiny Jadwigi Korytowskiej. Podczas powstania styczniowego i dwóch wojen światowych pałac doznał licznych zniszczeń i kilkakrotnie padł ofiarą grabieży, a w 1945 spłonął. Częściowo odbudowany, przez kilkadziesiąt lat chylił się ku upadkowi.
Od 1995 pałac przeżywa renesans dzięki państwu Kłosiewiczom, którzy starają się przywrócić rezydencji dawny blask. Odbywają się tam m.in. koncerty.
Atrakcje wewnątrz
