Księży Młyn to dzielnica Łodzi, która od 1824 roku tworzyła miasto przemysłowe, spójny architektonicznie kompleks fabryk włókienniczych, domów pracowniczych oraz zaplecza socjalnego. Od lat trwają starania o wpisanie go na Listę Dziedzictwa UNESCO jako przykład XIX wiecznej architektury przemysłowej. Zbudowane z czerwonej cegły, nawiązujące do gotyku budynki przeszły w początkach XXI wieku rewitalizację i służą dziś celom mieszkaniowym, kulturalnym i społecznym.
Od 1827 roku Księży Młyn zabudowywano budynkami fabrycznymi. Jednak na obecny kształt tego miejsca główny wpływ miał Karol Scheibler, który nabył ten teren w 1854 roku. Powstał to wtedy kompleks fabryczno- mieszkalny wzorowany na angielskich osadach przemysłowych. Tworzył on swego rodzaju miasto w mieście. Robotnicy nie tylko tu pracowali, ale także mieszkali, mieli dostęp do opieki socjalnej, szkoły przemysłowej oraz trenów rekreacyjnych.
Zabudowa Księżego Młyna powstawała w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Jej głównym obiektem jest przędzalnia bawełny, największy budynek przemysłowy Łodzi. Oprócz niej wybudowano magazyny, farbiarnię oraz budynki zaplecza. Wokół przędzalni powstała osada robotnicza ze szpitalem, remizą, szkołą i sklepem. Na rogu całej dzielnicy Karol Scheibler zbudował swój pałac. Duża część budynków Księżego Młyna przeszła już rewitalizację. Czekają na nią jeszcze przede wszystkim dawne mieszkania robotnicze.
Atrakcje wewnątrz
