W czasach świetności średniowieczne mury obronne mierzyły 1560 metrów długości i 7 metrów wysokości, i stanowiły zamkniętą całość. Obecnie zachowały się jedynie fragmenty murów, w tym najdłuższy mierzący około 60 metrów, znajdujący się między ulicą Mickiewicza i Młyńską. Z kolei najwyższy obecnie fragment, o wysokości 6 metrów leży przy ul. Marii Ludwiki.
Pierwotnie miasto otoczone było wałem ziemnym, palisadą i fosą, a budowa ceglano-kamiennych murów obronnych rozpoczęła się dopiero w 1291 roku. Ich uzupełnienie stanowiły trzy bramy wjazdowe do miasta (Młyńska, Wysoka i Nowa) oraz 46 baszt. Po wielkim pożarze miasta, mury były systematycznie obniżane do wysokości 3 metrów, a uzyskane w ten sposób cegły i kamień wykorzystano do odbudowy zniszczonych przez ogień budynków. Następnie w XIX rozebrano bramy miejskie, a w wielu miejscach przyległych do murów wybudowano nowe domy.