Kłodzki kościół imponuje rozmiarami, wraz z barokowym budynkiem klasztoru tworząc ciekawy zespół sakralny. Wyposażenie wnętrza jest surowe i skromne. Na szczególną uwagę zasługują odkryte wewnątrz XVII i XVIII-wieczne freski, reprezentujące bardzo wysoki poziom artystyczny.
Kościół ma 50 m długości i 10 m szerokości. Do wnętrza prowadzą portale z 2 poł. XVIII w. Wybudowana w XV wieku świątynia to jednonawowa, późnobarokowa budowla uzupełniona szeregiem kaplic, pierwotnie należąca do zakonu bernardynów. W późniejszych wiekach kościół przechodził różne koleje losu, aż do ostatecznego zniszczenia przez Austriaków podczas wojny trzydziestoletniej.
Pierwsi gospodarze wrócili do Kłodzka w 1643 roku rozpoczynając odbudowę kościoła i klasztoru. Prace budowlane trały blisko 150 lat. W 1810 roku po kasacji zakonu kościół został zamieniony na magazyn dla garnizonu pruskiego, a w latach 1834 - 1945 funkcjonował, jako świątynia ewangelicka. Katolicki charakter przywrócono mu w 1947 roku, a do klasztoru wprowadziły się mniszki klaryski przebywające w nim do chwili obecnej.
Atrakcje wewnątrz
