Sanktuarium w Kalwarii Pacławskiej

Sanktuarium składa się z klasztoru franciszkanów, kościóła i domu pielgrzyma położonych się na wysokości 465 m n.p.m. w Karpatach Wshodnich. Usytuowanie kalwarii na wzgórzach wykazuje podobieństwo do krajobrazu Jerozolimy. Kalwaria liczy 35 murowanych i 7 drewnianych kaplic. Często nazywana jest Jasną Górą Podkarpacia. 

Budowa założenia klasztornego rozpoczęła się w 1665 roku z inicjatywy Andrzeja Maksymiliana Fredry. Sto lat później jego dzieło kontynuował Szczepan Józef Dwernicki, który przyczynił się do odbudowy i rozbudowy kalwarii. Część założenia, w tym klasztor, kościół, kaplice i cmentarz jest wpisana na listę zabytków nieruchomych. 

W Kalwarii Pacławskiej czczony jest cudowny obraz Matki Boskiej. W 1685 roku zanotowano pierwszy cud spowodowany przez wstawiennictwo Maryi, którym było uratowanie kościóła od pożaru. Na przestrzeni wieków przypisywano jej kolejne cuda: liczne uzdrowienia i ocalenie tonącej w rzece Żydówki. W 1882 roku odbyła się koronacja obrazu.