Zespół klasztorny w Henrykowie jest jedną z najpiękniejszych barokowych budowli na Dolnym Śląsku. Najstarszym i najcenniejszym zabytkiem opactwa jest XIII-wieczny kościół Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela – dziś bazylika mniejsza. W jej wnętrzach zachwycają barokowe stalle zdobione 36 płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia Chrystusa, wspaniały ołtarz główny i najstarsze organy na Śląsku z XVII wieku.
Wnętrze świątyni kryje wiele wspaniałych historycznych elementów wyposażenia. Wokół klasztoru znajduje się park barokowy z gródkiem opackim, zachowanym w pierwotnej formie. Opactwo jest znane z powstania w nim Księgi Henrykowskiej, zabytku piśmiennictwa spisanego po łacinie po 1260 roku i zawierającego zdania w języku staropolskim.
Początki opactwa sięgają 1222 roku, a budynek klasztorny powstał pod koniec XVII wieku. Po wielu rozbudowach dziś jest to potężny gmach z 300 pomieszczeniami. W 1810 roku dekretem króla pruskiego Fryderyka po 582 latach istnienia opactwo henrykowskie zostało zlikwidowane. W 1946 roku w części powróciło w ręce cystersów, gdzie urzędują oni do dnia dzisiejszego.