Katedra Wniebowzięcia NMP

Katedra Wniebowzięcia NMP to największy i najstarszy zabytek sakralny miasta. We wnętrzu zachowały się średniowieczne figury, a także wózek procesyjny z figurą Chrystusa na oślicy. Z 1600 roku pochodzi renesansowy ołtarz główny. Na uwagę zasługują rzeźbione stalle z 1617 roku i kilka lat młodsza ambona. Do katedry przylega siedmiokondygnacyjna wieża udostępniona do zwiedzania.

Katedra gorzowska została wybudowana w XIII wieku, jako kościół parafialny. Przyziemia wykonano z granitu a zasadniczą konstrukcję - z cegły. Całość uzupełniała masywna wieża. Specyfiką kościoła jest jego usytuowanie zgodne z ówczesnymi zwyczajami z wejściem skierowanym w stronę, z której miał nadejść Chrystus. Pierwotnie prawdopodobnie świątynia miała dwie kapice boczne. Zarówno kościół, jak i wieża były wielokrotnie rozbudowywane, a także wyposażane w dzwony i zegar. Przez kilkaset lat świątynia służyła też protestantom.

Ciekawostką są masywne dębowe wrota prowadzące do wnętrza świątyni. Ich powierzchnię zdobią setki stalowych gwoździ. Dochód z kupowanych przez mieszkańców miasta stalowych, posrebrzanych i pozłacanych gwoździ był przeznaczony na wsparcie Niemców w okresie I wojny światowej. Do dziś zachowały się jedynie te stalowe.