Katedra gnieźnieńska uważana jest za matkę kościołów polskich. Jest miejscem koronacji pierwszych pięciu królów Polski oraz pochówku świętego Wojciecha. Budowla wybudowana została na Wzgórzu Lecha. W jej wnętrzu znajduje się wiele cennych zabytków, między innymi Konfesja św. Wojciecha, Relikwiarz św. Wojciecha, a przede wszystkim słynne Drzwi Gnieźnieńskie, które stanowią zabytek o znaczeniu ogólnoeuropejskim.
Pierwotna katedra powstała za czasów panowania Mieszka I. Świątynię, którą możemy obecnie podziwiać, zaczęto konstruować w XIV wieku. Jest to trójnawowy obiekt wybudowany w stylu gotyckim, otoczony wieńcem trzynastu kaplic. Część dachów i sklepień została odrestaurowana, po tym jak w trakcie II wojny światowej zniszczyły je pociski.
Najcenniejszy zabytek stanowią odlane z brązu Drzwi Gnieźnieńskie, wykonane za panowania Mieszka III Starego. Przedstawiono na nich dziewięć scen z legendy o św. Wojciechu, uznanego za patrona Polski. Ponadto w prezbiterium można zobaczyć barokową złoconą konfesję, pod którą umieszczono relikwiarz ze szczątkami św. Wojciecha. Wewnątrz katedry mieszczą się liczne rzeźby figuralne, ołtarze i nagrobki. W podziemiach można podziwiać pozostałości po pierwotnej świątyni oraz najstarszy w Polsce napis nagrobkowy.
Atrakcje wewnątrz
