Spitsbergen jest największą z wysp należących do norweskiego archipelagu Svalbard. Znajduje się za kołem podbiegunowym i przez trzy miesiące panuje tu noc polarna. Wyspa jest odwiedzana przede wszystkim przez osoby szukające dzikiej przyrody, szukających możliwości obserwacji zorzy polarnej oraz wielbicieli wypraw narciarskich.
Wyspa jest niemal bezludna. Większe miejscowości rozsiane są przede wszystkim na wybrzeżu. Należą do nich Longyearbyen pełniące funkcję stolicy oraz główny ośrodek turystyczny, Barentsburg czy Sveagruva. W związku z tym zaplecze turystyczne jest tu niewielkie, a osoby decydujące się na wyjazd muszą zdawać sobie sprawę z surowych i dość prostych warunków.
Mimo to z roku na rok na Spitsbergen przybywa coraz więcej turystów. Mają oni do dyspozycji liczne możliwości aktywnego spędzania czasu. Latem można wybrać się na wycieczki piesze lub quadami oraz pływać po fiordach i wodach przybrzeżnych. Z kolei wczesna wiosna jest wymarzonym czasem dla wielbicieli długich wypraw narciarskich oraz na skuterach śnieżnych. Przyjazd na wyspę zimą to wyzwanie dla najtwardszych, ponieważ ciemność panuje tu nieprzerwanie przez kilka miesięcy. Za to wtedy, a także wczesną wiosną i późną jesienią jest największa szansa na zobaczenie zorzy polarnej.
Ogromne połacie Spitsbergenu objęte są ochroną parków narodowych. Jest ich tu sześć i obejmują bezludne, surowe tereny lodowców, gór z polodowcowymi dolinami oraz pociętego fjordami i zatokami wybrzeża. Są to Park Narodowy Sassen-Bünsow Land, Park Narodowy Północno-Zachodniego Spitsbergenu, Park Narodowy Nordenskjold-Land, Park Narodowy Wijdefjorden, Park Narodowy Północnego Isfjordu, Park Narodowy Sør-Spitsbergen.
Podczas wycieczek w teren można spotkać stada pasących się reniferów. Do rzadkości nie należą też niedźwiedzie polarne, których żyje tu ok. 5000. Z tego względu osoby wybierające się na wyprawy poza teren miejscowości muszą być wyposażone w broń, którą na podstawie odpowiednich zezwoleń wypożycza się w Longyearbyen.
