Fort Pampus

Forteiland Pampus, czyli fort Pampus, to bateria artyleryjska wzniesiona na sztucznej wyspie, utworzonej na jeziorze IJmeer. Powstał w XIX w. jako ważna część fortyfikacji, strzegących wejścia do portu w Amsterdamie. Od  1996 r. fort Pampus jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2007 r. został częściowo zrekonstruowany i otwarty dla publiczności. 

Pampus był jednym z czterech fortów tworzących Stelling van Amsterdam (linię obrony Amsterdamu). Stacjonować w nim mogło do 200 żołnierzy, lecz pełna obsada miała miejsce tylko w czasie trwania I wojny światowej. Po oddaniu do użytku w 1895 r. na uzbrojenie fortu składały się cztery działa Kruppa o średnicy 240 mm zainstalowane parami w dwóch obrotowych kopułach. Wystrzeliwały pociski o masie 280 kg na odległość 8 km. Ponadto fort dysponował dwoma działkami szybkostrzelnym kaliber 57 mm oraz czterema karabinami maszynowymi M90 Gardner.

Pampus nigdy nie wziął udziału w prawdziwych działaniach wojennych. W czasie II wojny światowej Niemcy zmusiły Holandię do kapitulacji po pięciu dniach walk.