Średniowieczny monaster skalny został zbudowany na zboczu 40-metrowego klifu, leżącego na terenie obszaru leśnego objętego ochroną. Pomieszczenia wykuto na dwóch poziomach miękkich, kredowych skał. Do współczesnych czasów zachowały się pozostałości dwóch kościołów, krypty oraz refektarza i niektóre z cel, w których mieszkali mnisi.
Klasztor zbudowano najprawdopodobniej w XII w. i pozostawał w użyciu aż do końca XV lub początku XVI stulecia. Warto przy tym wspomnieć, że w sąsiedztwie średniowiecznych budowli odnaleziono pozostałości po świątyni datowanej na V-VI w.
Nazwa monasteru pochodzi od słowa “alaca”, które w języku tureckim oznacza “kolorowy”. Nawiązuje ono do barwnych fresków, których pozostałości nadal można dostrzec na ścianach w salach sakralnych.