Starożytne sanktuarium to religijny kompleks, którego początki sięgają XIV w. p.n.e. Znajduje się w najwyższej części przylądka o tej samej nazwie i składa się z głównej części oraz dwóch mniejszych struktur zbudowanych na planie niewielkich okręgów. Miejsce było wykorzystywane w celach religijnych aż do VI w. n.e.
Na terenie głównej część kompleksu znajdują się potężne, płaskie skały, na których wyryto kręgi i doły. Zachowały się tu także pozostałości po labiryncie, tracki zegar słoneczny składający się z ogromnych kamieni oraz wykuty w kamieniu ołtarz.
Podczas prowadzonych prac archeologicznych odnaleziono tu kamienne narzędzia i broń, krzemienie, ceramikę oraz monety. Pochodzą one od wczesnej epoki żelaza, czyli od X do VI w. p.n.e., poprzez czasy starożytne, aż po wczesne średniowiecze.
Atrakcje wewnątrz
