Historia tej wczesnośredniowiecznej rotundy sięga IV w., co czyni ją najstarszym zachowanym budynkiem w mieście. W jej wnętrzu zachowały się oryginalne freski, z których najstarszy to rzymsko-bizantyjski motyw roślinny z IV w. Można tu również obejrzeć malowidła z X-XII w., w tym 2-metrowe postaci proroków, oraz dekoracyjne motywy osmańskie.
Rotunda została zbudowana z czerwonej cegły na planie koła. Sala ołtarzowa ma kształt kwadratu otoczonego czterema wnękami. Całość wieńczy kopuła mierząca 13,70 m wysokości i 9,50 m szerokości. W czasach Imperium Osmańskiego rotunda została przekształcona w meczet, ale po upadku Imperium przywrócono jej pierwotny wygląd, zburzono też dobudowany wówczas minaret.
Obecnie świątynia stanowi część większego kompleksu archeologicznego. Za apsydą znajdują się ruiny rzymskiej ulicy z zachowanymi kanałami, fundamenty bazyliki i kilku mniejszych budynków. W jednym z nich zachowały się pozostałości po rzymskim systemie ogrzewania, hypocaustum.
Atrakcje wewnątrz
