Domy dla ubogich

Kompleks niewielkich domów otoczonych wysokim murem został zbudowany w 1715 r. Pełnił wówczas rolę przytułku do ubogich rodzin i znajdował się na terenie posiadłości jego fundatora Christiaan De Vos. Do współczesnych czasów zachowały się cztery z sześciu domów oraz przylegająca do nich barokowa kaplica.

Początkowo w przytułku zamieszkało sześć ubogich rodzin. Po śmierci fundatora prawo do majątku zachował jego syn, ale opiekę nad kompleksem i jego mieszkańcami przejęła parafia Onze-Lieve-Vrouwekerk, czyli Kościoła Najświętszej Marii Panny. W związku z tym mieszkańcy domów byli zobowiązani do modlitw w kaplicy dwa razy dziennie. Po śmierci byli też chowani na przykościelnym cmentarzu.